از خودی بگذر که اینجا کربلاست            آخـر پـیـری شـروع ماجـراست

پیـر ما مست شرابی دیگر است            هر که اینجا تشنه‌تر، دریاتر است

این که تیغش مثل ابرویش کج است            پیر میدان، مسلم بن عوسجه است

مثل شیری حیّ و حاضر آمده‌ست            با حـبـیب بـن مـظـاهـر آمده‌ست

آمـدند اسب شرف را زین کـنـند            تا محاسن را ز خون رنگین کنند

دل به سالار شـهـیدان بـسـتـه‌اند            با شهادت عهد و پیـمان بسته‌اند

این یکی در رزم از او پیـش‌تـر            آن یک از این با شهادت خویش‌تر

هر که با عشق حـسـینی پیر شد            شهرتش خورشید عـالـم‌گـیر شد

عاشقی پیرانه‌سر هم عار نیست            عشق با پیر و جوانش کار نیست

خاطرت تا روز محـشر شاد باد            آی مـسـلـم! خــانـه‌ات آبــاد بــاد